Praznik u spomen na velikog srpskog prosvetitelja, zaštitinika školstva Svetog Savu, oca srpske državotvornosti, prvog srpskog arhiepiskopa, utemeljivača srpske diplomatije, književnosti, zakonodavstva, zdravstva.
Prva proslava Svetog Save kao zaštitinka škole, održana je 1812., u Zemunu, odakle se vrlo brzo proširila u sve srpske krajeve. Himna Svetom Savi prvi put je izvedena 1839. u Segedinu, a za školsku slavu u kneževini Srbiji, Savindan je proglašen u januaru 1840.
Najmlađi sin velikog župana Stefana Nemanje, rođen kao Rastko Nemanjić, kao mladić je 1192. otišao u Svetu Goru i zamonašio se u ruskom manastiru Sveti Patelejmon, a posle očeve smrti 1200., vodio je državnu politiku s bratom, kraljem Stefanom Prvovenčanim.
U Nikeji je 1219. od vizantijskog cara Teodora I Laskarisa i vaseljenskog pratrijarha Manojla I Haritopula izdejstvovao autokefalnost srpske crkve i srpsku arhiepiskopiju, za čije je sedišete odredio manstir Žiču.
Srpske zemlje podelio je na deset episkopija. U Raškoj je bilo osam episkopija Žiča, Ras, Toplica, Moravica, Dabar, Budimlje, Hvosno i Prizren, jedna u Zeti (u Bokokotorskom zalivu na Prevlaci), jedna u Zahumlju (Ston na Pelješcu). Arhiepiskopija i naročito najzapadnije episkopije, na Prevlaci i u Stonu bile su glavna brana agresivnom papstvu koje se učvrstilo na Balkanskom poluostrvu posle Četvrtog krstaškog rata 1202/1204.
S putovanja po Bliskom istoku, Sveti Sava je doneo velike svetinje– delove Časnog krsta, deo Hristovog trnovog venca, igumansko žezlo koje mu je proročanstvom ostavio Sveti Sava Osvećeni iz Palestine, ikonu Bogorodice Trojeručice, nošenu u ratovima ispred vojske do propasti srpske srednjevekovne države.
Sveti Sava je napisao manastirske tipike (monaški ustavi)– Karejski, Studenički i Hilandarski. Veliki značaj imao je njegov prevod s grčkog „Šeste novele” svetog cara Justinijana Velikog– koju je očistio od kasnijih nepravoslavnih dodataka– osnovni pravoslavni politički i državno –pravni dokument u kojem je objašnjena ideja saglasja (simfonije) crkve i države. „Šesta novela” (Zakonopravilo ili Krmčija, od reči kma– upravljanjea srpskog je prevedena na jezike ostalih pravoslavnih naroda.
Simbol simfonije, je dvoglavi orao i prvi srpski dvoglavi orao predstavljao je Svetog Savu i njegovog brata svetog kralja Stefana Prvovenčanog (sveti Simon).
U pravoslavnoj crkvi Svetog Savu nazivaju i Ravnoaposloni (ravan apostolima) i Mirotvorac, jer je 1208. u manastiru Studenica nad mrtvim očevim telom koje je preneo sa Svete Gore izmirio braću Vukana i Stefana i tako zaustavio građanski rat koji je pod uticajem rimokatoličke crkve započeo Vukan. Sveti Sava je bio veliki diplomata koji je svojim misijama unosio mir i među ostale balkanske narode.
Njegov kult je veoma snažan kod svih pravoslavnih naroda Balkana i u Rusiji. U delu „Život Gospodina Nemanje” (Sveti Simenon) opisao je očev život. Zajedno s njim, u junu 1198. od romejskog cara Aleksija III Anđela izdejstvovao je hrisovulju na osnovu koje je podigao manastir Hilandar učinivši ga centrom sprske duhovnosti.
