U Gradskoj biblioteci u Užicu u četvrtak, 3. aprila predstavljena je knjiga Miodraga Milanovića, Pisani izvori i komentari o povesti Srba sa hronologijom.

Publicista Miodrag Milanović strukturalni antropolog, diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Sarajevu. Autor je brojnih stručnih i naučno-popularnih članaka, eseja i feljtona objavljenih u dnevnoj štampi i časopisima, kako u Srbiji tako i u inostranstvu, sa temama iz drevne srpske istorije i mitologije, religije i antropologije.

Knjiga pomalo čudnog, a možda na prvi pogled i nerazumljivog naslova, u stvari na osnovu brojnih istorijskih izvora otkriva i govori o širokoj rasprostranjenosti srpskog naroda u dalekoj prošlosti. Na ovaj način autor je u svojoj monografiji mnogobrojne izvode poznatih svetskih istoričara objavio i omogućio da ugledaju svetlost dana, jer o mnogima gotovo da nema pomena u dosadašnjoj srpskoj istoriografiji.

—Mnogobrojna pisana istorija je zaboravljena.  Na snazi je bila istorija bazirana na Nemanjićima i Srednjem veku, a mi znamo da je pre toga Srbijom oko 200 godina vladala dinastija Vladimirovića i da je još pre toga bilo i drugih dinastija koje su spomenute i opisane u istorijskim izvorima. Srpska istorija je pisana pod bečko-berlinskim diktatom, odnosno za germanske istoričare za koje Sloveni i Srbi nisu bili istorijski narod, to je otprilike pisano tako da oni ne zaslužuju svoje mesto u istoriji, da su na plemenskom nivou. Međutim to je prihvaćeno i kod nas, pa naše istorije počinju od 7. veka jednom rečenicom: „Srbi su došli na Balkan u 7. veku”, a šta je bilo pre toga, gde su bili, to se ne spominje. U knjizi spominjem nekoliko vrlo značajnih istoričara, ali nažalost te knjige su uglavnom uništene bombardovanjem Narodne biblioteke u Beogradu u Prvom i Drugom svetskom ratu, sravnjena je sa zemljom zato što se tu nalazilo sećanje jednog naroda—kaže autor Miodrag Milanović.

Koren srpskog imena:

—Srpska istorija i srpsko ime su izuzetno stari. Naime prvi pomen srpskog imena nalazimo u vedama, to su spevovi koje su pisali indoevropljani, a koje su sačuvali Dravidi u Indiji. Volter Vist, austrijski lingivista i antropolog spominje vojskovođu koji se zove Srbinda, odnosno naš Srbenda i direktno njegovo ime povezuje sa Srbima i sa brojnim srpskim toponimima u Indiji, Azerbejdžanu, na Iranskoj visoravni. Što se tiče samog korena srpskog imena srb ja sam došao do podatka, zahvaljujući doktorskoj disertaciji iranskog profesora sa Harvarda Darahašanija koji je izuzetno poznat u svetu, da je srb odnosno osnovica saur, surb, sorb da se odnosi na izuzetno drevan narod Srba. U prvom delu knjige u širim izvodima donosim njegovu doktorsku disertaciju. Najstariji pomeni pored Srbinde imamo u zapisima u kamenu koji su sačuvanu na nekim objektma koji su podizani u Rimskom carstvu ili na grobljima i tako dalje. Najstariji zapis je iz 446 godine p.n.e. i srpsko ime se na starogrčkim spomenicma beleži kao serbelies, surbis, surblios, sarbanda i tako dalje.

O našoj istoriji tek treba da se piše i govori, jer je mnogo toga neotkriveno i zataškano.

—Srpska istorija je neverovatno bogata, nema poznatijeg evropskog istoričara koji nije obradio pitanje Srba bio od Engleza, Francuza, a da ne govorim da su u tome bili revnosni Poljaci. Ali nekim našim usudom je neko namerno pokušao da je zaboravi, a u tome vidim političke uzroke. Ovu knjigu sam namenio budućim istraživačima srpske istorije jer je sve ove izvore relativno naći zahvaljujući guglu, a i svaka veća evrospka biblioteka ima te knjige u elektronskoj formi. O srpkoj istoriji tek treba da se piše, jer je zaista bogata i kranje je vreme da srpska deca uče o srpskim vladarima, bar onoliko koliko uče o rimskim—rekao je Milanović.

U knjizi se može pročitati šta su o Srbima pisali Kaj Plinije Mlađi, Klaudije Ptolomej, Jordanes, Jovan Efeški, Mavrikije, Pavle Đakon, Teofan, Bavarski geograf, Al Masudi, Al Bekri, Konstantin Porfirogenit, pop Dukljanin, Saks Gramatik, Mavro Orbini i drugi. Autor je oko 2000 citata preveo sa grčkog, latinskog koji govore o Srbima, a u koje je mali broj ljudi imao uvid, sa komentarima najpoznatijih svetskih istoričara. U knjizi ćete pronaći mnogo toga zanimljivog i o srpsko–ruskoj vezi, da se iz imena Srba izvode Sloveni i još mnogo toga važnog i novog za naučiti.

„Pisani izvori ispravljaju nepravdu, donoseći citate i komentare iz zavidnog korpusa istoriografskih izvora, zaboravljenih svedoka bogate srpske istorije. Konačno, su u punom sjaju izvučeni na svetlo dana, postajući time kamen temeljac i putokaz svim budućim istraživanjima izuzetno bogate drevne istorije Srba” –piše Ognjenka Mihajlović.

M. H.