Nakon otkrivanja fresko-ploče, 1842. godine počinje izgradnja Crkve Velikomučenika Georgija u Užicu. U to vreme broj Srba je bio daleko manji u odnosu na broj muslimana. Tadašnjem srpskom življu, trebala je velika volja, hrabrost ali i sredstva, kako bi se izborili za zidanje hrama. Ovu volju podržalo je tadašnje okružno načelstvo i država na čelu sa knezom Mihailom Obrenovićem, koji Užičanima odobrava zajam za nastavak gradnje.
Posle dve godine izgradnje, crkvu je osveštao Episkop užički Nikofor Maksimović na Đurđic 3. novembra 1844. godine. Živopisana je 1851. godine, tri godine ranije nego manastir Rača, a od strane ikonografa Milije Markovića iz Požarevca i Dimitrija Posnikovića iz Sremskih Karlovaca. Hram je postradao tokom Drugog svetskog rata 1941., ali i u velikom požaru 1955. godine. Međutim, željom i voljom naroda ubrzo je bio obnovljen. Poslednji veliki radovi (1999-2000.) odnosili su se na restauraciju ikonostasa u hramu.

Na kupoli hrama Svetog Velikomučenika Georgija, postavljen je prvi javni sat, davne 1859. godine. Zvona hrama i vreme na časovniku, predstavljaju svojevrsni podsetnik, istovremeno prikazujući ono što se nekada dešavalo i sadašnje vreme. Istorijska posebnost i važnost hrama ogleda se i u postojanju dve ploče, koje se nalaze na ulazu hrama, sa leve i desne strane, a na kojima su uklesana imena 267 palih srpskih ratnika od 1912. do 1918. godine. Rad su akademskog vajara Mihaila Milovanovića iz 1923. Godine.

I danas se u hramu vrše redovna bogosluženja, po utvrđenom rasporedu. Trenutno u hramu Svetog Velikomučenika Georgija saslužuje 12 sveštenika i đakon.